ساقی بیا که موسم عیش است و میم و یی

می ده که لاله گون شده از باده ری و خی

رخ بر فروز و زلف مسلسل گره بزن

تا بشکند جمال تو بازار میم و هی

مه را به روی خوب تو نسبت کجا رسد

[...]

عیدست در ده ایصنم گلعذار می

بنمای صورت طرب اندر صفای وی

شد کار عیش ساخته از عید همچو چنگ

زین پس میان ببند ز بهر طرب چو نی

مطرب بگوی نغمه خوش-زهد تا بچند

[...]

درصد هزار سال به برج دلی رسد

از آسمان عشق بدینسان ستاره​ای

ای از حیای لعل لبت آب گشته می

خورشید پیش آتش روی تو کرده خوی

در مصر تا حکایت لعل تو گفته اند

در آتشست شکّر مصری بسان نی

شور تو در سر من شوریده تا بچند

[...]

ما کرده ایم نامه هستی خویش طی

وآنگه نهاده بر سر بازار عشق پی

تو آفتاب حسنی و عشّاق ذرّه وار

سرگشته در جهان به هوای تو تا به کی ؟

برقع ز ماه چهره برانداز یک نفس

[...]

ساقی بیا که شد قدح لاله پر ز می

طامات تا به چند و خرافات تا به کی

بگذر ز کبر و ناز که دیده‌ست روزگار

چین قبای قیصر و طرف کلاه کی

هشیار شو که مرغ چمن مست گشت هان

[...]

جام شراب و ساقی زیبا و بانگ نی

یحیی العظام و هی رمیم بفضل حی

از زهد باریا چو نشد کار ما تمام

ماییم بعد از این و خرابات و جام می

مطرب بیا و نغمه مستانه ساز کن

[...]

جانم بسوخت از غم و بی غم نمیکنی

دانی جراحت دل و مرهم نمیکنی

گفتم کنی عیادت ما از سر کرم

مردیم و پای رنجه بماتم نمیکنی

ما از تو قانعیم بیک غمزه سالها

[...]

یا غایة المقاصد یا منتهی المنی

یا اجمل المجامل یا اکمل الوری

تشریف اصطفا ز خدا گر بآدم است

مقصود اصطفا نبود غیر مصطفی

حرف الف بذات اشارت بود ولی

بی احمدی که نیست جز او خلق حق نما

در شأن زلفت آیة واللیل نازلست

آمد قسم بروی تو والشمس والضحی

سعدی تو کیستی که دم از عشق می زنی

دعوی بندگی کن و اقرار چاکری

کجا بودی ای مرغ فرخنده پی

چه داری خبر از حریفان حی؟

سعدی تو کیستی که دم از عشق می زنی

دعوی بندگی کن و اقرار چاکری

دریا بغل گشاده به ساحل نهاد روی

دیگر کدام سیل گسسته است بند را؟

بسیار آشنا به نظر جلوه می‌کنی

ای گل مگر ز دیدهٔ من آب خورده‌ای؟

تا کی ز کف عنان توکل رها کنی؟

از نقش پای راهروان رهنما کنی

چون حلقه، دیده نگران شو تمام عمر

شاید به روی خود در توفیق وا کنی

جز نقش یوسفی نبود در بساط صبر

[...]

تو چشم روزگاری و، از هر کناره‌ای

مژگان‌صفت به گرد تو حیران نگاه‌ها

پیداست سر وحدت از اعیان اماتری

العکس فی المرایا والنقش فی القوی

شد مختلف بمخرج اگر نه چه شد که هست

یک صوت و یک ترانه گهی مدح و گه هجا

هستی چو بحر و دل چو یکی کشتی اندار آن

[...]