دل از سفید گشتن مو ناامید شد

عالم سیه به چشمم ازین پی سفید شد

پیری مگو مرا ز جوانی پدید شد

در راه مرگ، دیده عمرم سفید شد

نخل مرا شکوفهٔ صبح امید شد

تا چشم انتظار به راهش سپید شد

کرب و بلا چو منزل شاه شهید شد

دنیای بی ثبات به کام یزید شد