گنجور

سنایی » دیوان اشعار » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۱۲۱

 

هر چند در میان دو گویم زمین و چرخ

لیک این دو گوی را به یک اندیشه پهنه‌ام

در دیدهٔ سخای تو پوشیده مانده‌ام

زان پیش تو چو نور دو چشمت برهنه‌ام

سنایی
 
 
sunny dark_mode