دردا که این قضیه هنوز است ناتمام

چندانکه بختم از تف دل بازمانده خام

در مرزکاوه خون سیاووش کن بجام

ز افراسیاب غمزه نما عزم قتل عام

خوارزم تست ملک ورا چون سلیل سام

نه گیووش زمژه بما رمح انتقام

رازی که دیده‌اند در آئینه اهل جام

سر تابسر معآینه او را ز خشت شام

دلهای آن گروه که در عشق آن همام

بد در ثابت سخت‌تر از آهن و رخام

گمگشته مراست که او را دل است نام

بودش همیشه در شکن طره مقام

روزی اسیر سلسله گشت و هین مدام

میجویمش ز نام کجا در هزار دام

ای طالب طریق هدایت بلا کلام

جویای اولیا نشود نطفه حرام

داری تو چون بجستن راه حق اهتمام

بیشک ز شیر پاک دلت دیده انفطام

ساقی از آن مدام روانبخش لعل فام

بفشان به کان تا رود از دل غم مدام

گویا گشوده شد در میخانه این زمان

کم بر مشام رایحه ها آید از مدام

پرورده ای که آمده پروردگار خلق

[...]

تاراج شد اساس شهنشاهی اش تمام

رفتند دل شکسته عیالش به سوی شام

در راه شام دختر زارش سکینه نام

از فرقت برادر و عم و پدر مدام

بر خلق گفت واقعهٔ کربلا و شام

افکند آتشی به دل و جان خاص و عام

ای پرده پوش معصیت عاصیان تمام

بر درگه تو دیده امید خاص و عام

کار تو عفو و بخشش و انعام روز و شب

شغل تو فضل و رحمت و اکرام صبح و شام

جز معصیت نکرده و خواهم ز تو بهشت

[...]

بهتر خلیفه و خلف یازده امام

تیغی است انتقام خد ا را که در نیام

پنهان نموده است که هنگام انتقام

کفار را به تیغ دو پیکر دهد مقام

ای بس شهات که با همه سعی و اهتمام

می‌خواستند کار جهانشان شود به کام

رفتند و نیست از همه اصلانشان و نام

واکره پیش طاق مدائن دهان مدام

مهدی فراز قصر الوهی کند کنام

عیسی به چرخ چارم فرقست زین دو گام

بسیار راه باشد از حال تا مقام

سر مست خاص می‌دهد از می تمیز جام

ای زلف پرخم تو کشیده به خم خام

هر دل که بوده پخته و هر دل که بوده خام

این طرفه حالتی است که مستند خود مدام

چشمان فتنه جوی تو بی‌منت مدام

در خانه شحنه خفته و دزدان بکوی و بام

ره دیو لاخ و قافله بی مقصد و مرام

گر عاقلی، چرا بردت توسن هوی

ور مردمی، چگونه شدستی به دیو رام

کس را نماند از تک این خنگ بادپای

[...]