×
مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۰۴
شب که جهان است پر از لولیان
زهره زند پرده شنگولیان
بیند مریخ که بزم است و عیش
خنجر و شمشیر کند در میان
ماه فشاند پر خود چون خروس
[...]
صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » مثنویات » شمارهٔ ۱۵ - پنبهٔ ایران
مدت چندیست که ایرانیان
هیچ نه بینند ز من جز زیان
صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » مثنویات » شمارهٔ ۲۱ - گل و خار
نیست چو سامع چه کنی با بیان
با که نهی صحبت خود در میان