در شب تاریک بدان اتفاق

برق شده پویهٔ پای براق

جان و سر تو که بگو بی‌نفاق

در کرم و حسن چرایی تو طاق

روی چو خورشید تو بخشش کند

روز وصالی که ندارد فراق

دل ز همه برکنم از بهر تو

[...]

برق صفت جست به پشت براق

کرده به میثاق شتاب از وثاق

عاقبت الامر درآن اتفاق

چونکه ندیدند گزیر از فراق

طاقت من گشت ز هجر تو طاق

نیست مرا طاقت درد فراق

تلخی این صبر به زهر فراق

گشت در آن دم به دلش هم وثاق

جان به لب آمد دگر از اشتیاق

ناله برآورد ز درد فراق

توسن کرسی کفن عرش ساق

نام وی از عالم بالا براق

آفتاب طلعت خورشید بطحا و عراق

از نفاق تیره در ابر محاق

هر که ندارد دل او این مذاق

گر همه جان است که هذا فراق

زهره چو بشنید نوایِ فِراق

طاقتش از غصّه و غم گشت طاق

وه چه بسا سیم رخ و سیم ساق

بهرِ وی از شوی گرفته طلاق

یک‌سره بردند ز عالم سباق

از مدد علم و دم اتفاق

گر که کنند این سهم بهم اتفاق

خوش بدر آید مه ملک از محاق