تا جان دارم غم تو را غمخوارم

بی جان غم عشق تو به کس نسپارم

هی المعالم و الاطلال والدار

دار علیها من الاحباب آثار

کن محسناً او مسیئاً راتق لی ابداً

تکن لدی علی الحالین مشکوراً

مبنی وجدتک بالعلوم و وجدها

من ذایجدک بلا وجود یظهر

ایقظتنی بالعلم ثم ترکتنی

حیران فیک ملذذا لاابصر

قد کنت اطرب للوجود مروعا

[...]

وجدتکم قبل الوجود، بناصح

الوجود،و ما غنانی الطلب

همچون علم شیری پر کرده زیاد

گوئی عشقم و سیم نتوانم داد

غمگین باشم چو روی تو کم بینم

چون بینم روی تو بغم بنشینم

کس نیست بدینسان که من مسکینم

کز دیدن و نادیدن تو غمگینم

دل با شادی ز سیم کی گردد جفت‌؟

با سیمبر‌ان سخن به‌زر باید گفت

یا غلة الشوق فی اثناء اغلالی

لا ترخصینی فمثلی یشتری غالی

هذا الغلو الی کم فی احتساء دمی

و اننی فی هواکم عاشق غالی

ان شئت فاطو احادیثی او افترش

فربما علق البازی بالکرش

و کان سراج الوصل ازهر بیننا

فهبّت به ریح من البین فانطفی‌

ان کانت اخطات فما اخطا القدر

ان شئت یا سهل فلمنی او فذر ‌

سار الفؤاد مع الاحباب اذ ساروا

یوم الوداع فدمع العین مدرار

جئتمانی لتعلما سرّ سعدی

تجدانی بسرّ سعدی شحیحا

لیس فی القلب و الفؤاد جمیعا

موضع فارغ لغیر الحبیب

انت حبیبی و منیتی و مرادی

و به ما حییت عیشی یطیب‌

و اذا ما السّقام حل بقلبی

[...]

یار هم آخر بشرط عشق درآید

رنج من از عاشقیش هم بسر آید

انّ ابتداء العرف مجد باسق

و المجد کل المجد فی استتمامه‌

هذا الهلال یروق ابصار الوری

حسنا و لیس کحسنه لتمامه

آن گه گفت:

جئتمانی لتعلما سرّ لیلی

ذهب الوفاء ذهاب امس الداهب

والناس بین مخایل و مآرب

یفشون بینهم المودة والوفا

و قلوبهم محشوة بعقارب

اقب ساط شرس شمردل

موجد الفقره رخو المفصل

له اذا ادبر لحظ المقبل

کانما ینظر من سجنجل

یقعی جلوس البدوی المصطلی

[...]