ان حزنی فیک حزن عجب

ولد ته فیک امات الفرح

وجدانکم فوق السرور

و فقدکم فوق الحزن

ان حزنی فیک حزن عجب

ولدته فیک امات الفرج

با تو نکال از هجاست زیراک

به جلوه است آن تن تو و ایضا

مست و خراب دوش بخفتی

شد پاره دامن تو و ایضا

واکنون دو رنگ بینم از هار

[...]

ای بنده خرقه کبودت

در جنت عدن حله پوشان

بر یاد لب تو در صوامع

زهاد زمانه باده نوشان

بشکست لب شکر فروشت

[...]

دو صد عالم که روحانی است آن از فرّ فضل او

دو صد گیتی که نورانیست از نور جمال او

این همه آسان و خواراست آه اگر گوید که رو

کز تو بیزاریم ما و بار تو عصیان شده‌

جئتک مسترفدا بلا سبب

الیک الّا بحرمة الادب‌

فاقض امامی فاننی رجل

غیر ملحّ علیک فی الطّلب‌

«ثُمَّ إِنَّکُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ تُبْعَثُونَ» تحیون بعد الممات للحساب و الجزاء.

فکن حدیثا حسنا سائرا

کلّ الی الغایة محثوث

و المرء موروث و مبعوث.

الالف لا یصبر عن الفه

اکثر من طریفة العین

و قد صبرنا عنکم مدّة

ما هکذا فعل محبّین‌

قوله تعالی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان‌

یا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ (۱) ای جامه در خود پیچیده.

یقول مولای: اما تستحی

ممّا اری من سوء افعالک؟!

فقلت: یا مولای رفقا، فقد

افسدنی کثرة افضالک!

انّ المغیرات و ابناءهم

من خیر آباء و أمّهات‌

اربعة کلّهم سیّد

اولاد سادات لسادات‌

اخلصهم عبد مناف فهم

[...]

[بیت در منبع ما نیست]

[بیت در منبع ما نیست]

لکل ولایه لابد عزل

و صرف الدهر عقد ثم حل

الحمدلله علیاننی

کضفدع ساکنة فیالیم

ان هیفاهت ملأت فاها

اوسکتت مائت من الغم

بار منست او بچه نغزی، خواجه اگرچه همه مغزی

چون گذری بر سر کویش، پای نکو نه که نلغزی

حدثنی صاحب قلبی، طهر لی جلدة کلبی

اضحکنی نور فوادی، اسکرنی شربة ربی

وز در بسته چو برنجی، شیوه کنی زود بقنجی؟!

[...]

ظل ید مطلق است این دست

خود دست که را دهد چنین دست

بد کردم و اعتذار بدتر زگناه

چون هست در این عذر سه دعوی تباه

دعوی وجود و دعوی قدرت و فعل

لاحول و لا قوه الا باله

بد کردم و اعتذار بدتر ز گناه

زیرا که درین هست سه دعوی تباه

دعوی وجود و دعوی قوة و فعل

لاحول و لاقوة الا باللّه