مرغ دلم باز پریدن گرفت

طوطی جان قند چریدن گرفت

اشتر دیوانه سرمست من

سلسله عقل دریدن گرفت

جرعه آن باده بی‌زینهار

[...]

عشق رگ جانش کشیدن گرفت

دل پی جانانش طپیدن گرفت

لاله به کف جام دمیدن گرفت

سبزه سر زلف رسیدن گرفت

جشن گل و عید بیابان رسید

هر که دلی داشت دویدن گرفت

وحشتم این بار ز جا کنده بود

[...]

نغمهٔ ایجاد دمیدن گرفت

رایحهٔ فیض وزیدن گرفت

باد صبا باز وزیدن گرفت

مرغ سحر باز پریدن گرفت

تارِ دو گیسوش کشیدن گرفت

لب به لبش هِشت و مَکیدن گرفت

بال بیاراست، پریدن گرفت

همره طاوس، چمیدن گرفت