پرورش آموختگان ازل

مشکل این کار نکردند حل

جان تراشیده به منقار گِل

فکرت خائیده به دندان دل

شرم زده‌م، چون ننشینم خجل؟

سنگ‌دلم، چون نشوم تنگدل ؟

از عمل خود چو نشینم خجل

ذیل کرم پوش برین تنگ دل

بی خط و قرطاس زعلم ازل

مشکل لوح و قلمش گشته حل

ترس خداوند جهان کن به دل

تا ز خداوند نمانی خجل

وان خلف پاک هم از درد دل

خاک ره از گریه همی کرد گل

ای زه نم کلک شکر بار تو

تازه و تر باغ سخن را نهال

تا شده روشن ز تو آب سخن

سرد شده بر دا مردم زلال

دیده خط شعر و تو گشته سرخ

جدول دیوان من انفعال

تخفه ام اشعار مخیل فرست

از تو چو قانع شده ام با خیال

هست امیدم که رساند ترا

پیر مکمل بمقام کمال

از قد او سرو به بستان خجل

چاکر رویش شده ترک چگل

جز غم تو هیچ ندارد به دل

مانده ز باران مزه پا به گل

دل به زمین بوس درت شد مثل

وفقه الله لخیر العمل

زان همه شادی که به دل داشت جای

شد غم و اندوه تو نعم البدل

بوسه ای از لعل تو کردم سوال

[...]

«ها» چو دو حلقه ست پی صید دل

گشته ازان طره به هم متصل

فتحه آن فاتح گنج ازل

کسره آن کاسر کأس امل

درج در آن غنچه چو اوراق گل

هر چه در آفاق چه جزء و چه کل

شد مدد نور نظر نور دل

گشت بصیرت به بصر متصل

بادیه ای پهن چو صحن امل

دور چو از دیده غافل اجل