مرد به زندان شرف آرد به دست

یوسف ازین روی به زندان نشست

از بدی چشم تو کوکب نَرَست

کوکبهٔ مهدِ کواکب شکست

منتظر راحت نتوان نشست

کان به چنین عمر نیاید به‌دست

خیز نظامی که ملک بر نشست

همسر (؟نیم‌شب) اینجا چه شوی پای بست؟

باد تن شیفته درهم شکست

شیفته زنجیر فراهم گسست

سر بجهد چونکه بخواهد شکست

وین جهش امروز درین خاک هست

در همه چیزی هنر و عیب هست

عیب مبین تا هنر آری به دست

آینه روزی که بگیری به دست

خود شکن آن روز مشو خودپرست

خیز و رها کن کمر گل ز دست

کاو کمر خویش به خون تو بست

در غم این شیشه چه باید نشست‌؟

که‌ش به یکی باد توانی شکست

در همه کاری که گرایی نخست

رخنهٔ بیرون شدنش کن درست

نوش‌گیا پخت و بدو درنشست

رهگذر زهر به تریاک بست

کاین مه زرین که درین خرگه است

غول ره عشق خلیل اللهست

پای کرم بر سر زر نِه، نَه دست

تات نخوانند چو گل زر‌پرست

رکنی تو رکن دلم را شکست

خردم از آن خرده که بر من نشست

شمع ز برخاستنی وا نشست

مه ز تمامی طلبیدن شکست

دست تصرف قلم اینجا شکست

کاین همه اسرار درین پرده هست

دل به هنر ده نه به دعوی‌پَرست

صیدِ هنر باش به هرجا که هست

زنده بود طالع دولت پرست

بنده دولت شو هرجا که هست

پای چو در راه نهاد آن پسر

پویه همی‌کرد و درآمد به سر

پایش از‌آن پویه درآمد ز دست

مهر دل و مهره پشتش شکست