گر ز جفا دوست پشیمان شود

کار من از عشق به سامان شود

صبر کنم گرچه جفا می کند

آخر از آن کرده پشیمان شود

مذهب خوبان ز جفا نگذرد

[...]

روز شنیدم چو به پایان شود

سایهٔ هر چیز دو چندان شود

گر بپسندیش دگر سان شود

چشمه آن آب دو چندان شود

هر که ز عشاق گریزان شود

بار دگر خواجه پشیمان شود

والله منت همه بر جان اوست

هر که سوی چشمه حیوان شود

هر که سبوی تو کشد عاقبت

[...]

چون هنر مرغ فراوان شود

مرغ ز بر دست سلیمان شود

بر ورق عمر تو عنوان شود

فاتحه نامه احسان شود

روز و شبت گر همه یکسان شود

بر تو شب و روز تو تاوان شود

چون ز نیستان شکرافشان شود

بهر حریفان شکرستان شود

همت اگر سلسله جنبان شود

مور تواند که سلیمان شود

به که چنان دیده نمکدان شود

کاو ز طمع کاسهٔ هر خوان شود

وصل توام روزن ایمان شود

هر سر مویم صمنستان شود

هر که چو من مست و پریشان شود

دیده فرو بندد و حیران شود

رتبه عالیش بدانسان شود

تاج سرش صیقل کیوان شود

حس تجاوز چو نمایان شود

فعل دفاع وطن آسان شود

لوطی حسین صاحب عنوان شود

بند قبا قرمزی و خان شود

دور دگر، دوره دونان شود

یکسره این ملک پریشان شود

خاطر ما، جمله پریشان شود

تا که ورا سفره، پر از نان شود

یا که فلان، گربه هر خوان شود

ایران، ویران ز وزیران شود