به رنگ لاله سرو اگر، ندیده‌یی تو در چمن

ببین به سرو این چمن, که هست لاله گون بدن

به جسمش ار کفن کنی، بکن زبرگ نسترن

چرا که این کفن بود، به جای کهنه پیرهن

جغد صفت نشسته‌ای خوش به خرابه بدن

بسته‌ای آشیانه را سخت به شاخسار تن

در ره تست منتظر دیده مردم وطن

خیز وز شهر اغنیا خیمه به ملک فقر زن