ای مه و ای آفتاب پیش رخت مسخره

تا چه زند زهره از آینه و جندره

پیش تو افتاده ماه بر ره سودای عشق

ریخته گلگونه‌اش یاوه شده قنجره

پنجره‌ای شد سماع سوی گلستان تو

[...]

کشیده خیل طیور به گرد هم دائره

به دشت زردشت و ارچکاوک و قبره

نوای پا زند و زند کشند از حنجره

چون مقربان قمریان ز میمنه میسره