از دهن اشتیاق، بوسه به پیمانه ریز

گشت چو پیمانه پر، بر لب جانانه ریز

سبحه صد دانه ات، نیست ز تزویر پاک

جام ز ساقی بگیر، بر سر هر دانه ریز

مایه آزار بود، صحبت ما با هوس

ما ز هوس واشدیم، وانشد از ما هوس

از کف رغبت نداد، ساغر آیینه را

تا گل مستی نچید از می دیدار خویش

یار میان باز کرد، رو به کناری نشین

سیرت حیرت بیار، صورت دیوار باش

فتنه گر روزگار، گشته سحرخیز جنگ

شب چو رسد، همچو تیغ، خفته بیدار باش

به سان مهره شطرنج خانه گرد مباش

[...]

قافله اشک و آه، از همه سو ریز کرد

شکر که افتاده است راه تمنا وسیع

تنگدلی چیده اند بر سر هم تا فلک

گرچه نماید به چشم، عرصه دنیا وسیع

دل نشود بی امید، با غم جانان حریف

کشتی بی ناخدا، نیست به طوفان حریف

بر سر خوان امید، قحط دم آب شد

بس که نکردیم شکر، از لب نان داشتن

رام کسی نیست یار، کس چه بگوید به او

نیست به کس سازگار، کس چه بگوید به او

از بر آن نوبهار، دسته گل خواستم

داد به من مشت خار، کس چه بگوید به او

دید که از هر کنار، غم به میانم گرفت

[...]

چشم مرا آب داد، تازگی روی می

رنگ شکفتن گرفت، طبع من از بوی می

تازه دلی پیشه باد، سرخوشی از ریشه باد

سبزتر از شیشه باد، نخل من از جوی می

ناز بر اغیار کرد، من چه بنازم به او؟

او که نسازد به من، من چه بسازم به او؟

وعده وصل ار دهد، صبر تقاضا بس است

فایده انتظار، ترک تمنا بس است

مرغ گرفتار را، حوصله باغ نیست

برگ گلی در قفس، بهر تماشا بس است

خار ره عشق را، در جگر خود شکن

[...]

شرط بود کفر و دین، هر دو به هم داشتن

دل به صمد باختن، رو به صنم داشتن

گر نبود عشق هم، فرض بود مرد را

فال محبت زدن، نیت غم داشتن

ظلم بود سینه را، داشت ز افغان جدا

[...]

ای که در این خاکدان جان و جهانی مرا

چون بروم زین سرا باغ و جنانی مرا

جان مرا جان توئی لعل مرا کان توئی

در دل ویران توئی گنج نهانی مرا

آنکه بدل میدمد روح سخن هردمم

[...]

صورت انسان دگر معنی آن دیگر است

صورت انسان مس و معنی انسان زرست

مس چه بودلحم وپوست زرچه بودعشق دوست

این مس اگر زر شود ازدو جهان بر ترست

عشق بود روح دین چشم و چراغ یقین

[...]

در صدف جان دردی نیست به جز دوست دوست

آنکه دل از عشق او زنده بود اوست اوست

نغز درین نه طبق نیست به جز عشق حق

هر چه به جز عشق او نیست به جز پوست پوست

قدسهی قامتان زان چمن آراست راست

[...]

هر که در دوست زد دامن احسان گرفت

و آنکه در دوستی مایة عرفان گرفت

دوستی کردگار معرفت آرد بیار

هر که از این تخم کشت حاصل از آن گرفت

ار در احسان هر انک روی بمقصود کرد

[...]

داغ دل عاشقان می نپذیرد علاج

درد و غم جاودان می نپذیرد علاج

آتش دل را کجا بحر کفایت کند

سوز دل عاشقان می نپذیرد علاج

هر که به اخلاص تر او خطرش بیشتر

[...]

عشق بری پیکران می نپذیرد علاج

شورش دیوانگان می نپذیرد علاج

تا نظر افکنده دین و دلت رفته است

دلبری دلبران می نپذیرد علاج

قصد دل وجان ما ، تا چه بایمان کنند

[...]

عشق بدل گاه درد گاه دوا میدهد

جمله امراض را عشق شفا میدهد

گاه دوا را دهد خاصیت درد و غم

گاه دگر درد را طبع دوا میدهد

این صدف چشم من گاه گهر ریختن

[...]

شب همه شب زاری بر در پروردگار

روز چو شد یاری خسته دلان فکار

داد گدائی بده بر در الله دوست

داد گدایان بده از مدد کردگار

غم ز دل خستگان تا بتوانی ببر

[...]