باش! که آن پادشه هنوز جوانست

نیمرسیده یکی هزبر دمانست

این رمهٔ گوسفند سخت کلانست

یک تنه تنها بدین حظیره شبانست

کار دل از آرزوی دوست به جانست

تا چه شود عاقبت که کار در آنست

کرد ز جان و جهان ملول به جورم

با همه بیداد و جور جان جهانست

عشوه دهد چون جهان و عمر ستاند

[...]

شاه جوانست و بخت ملک جوانست

کار جهان لاجرم بکام جهانست

تخت بنازد همی و در خور اینست

تاج ببالد همی و لایق آنست

ملک شهنشاه بین که ساحت عقلست

[...]

عقل خجل گشته از تو کان چه بیانست

کان بفغان آمده که آن چه بنانست

از غیر جدا شدن سر میدانست

کار آن دارد که با تو در پیمانست‌