ز مژگان می‌کند رم چشم آهویی که او دارد

ز وحشت می‌گریزد وحشت‌خویی که او دارد

شود آیینه تا در برکشد عکس خرامش را

ز رشکم می‌کشد آه از سر کویی که او دارد

نگه، رنگین‌تر از گل می‌کند رویی که او دارد

ز دل صد پرده نازک‌تر بود خویی که او دارد

سیه‌روز و دماغ‌آشفته و خاطرپریشانم

چنین می‌پرورد بخت مرا مویی که او دارد

رم وحشی نگاه او به وحشت داده آرامم

[...]