سمنبوی آن سر زلفش که مشکین کرد آفاقش

عجب نی ارتبت گردد ز روی شوق مشتاقش

دو مار افسای عینینش دو مارستند زلفینش

که هم مارست مار افسای و هم زهرست تریاقش

به خواب اندر سحرگاهان خیالش را به بردارم

[...]

دلی کز هجر طاق ابرویت طاقت بود طاقش

بزن با ناوک مژگان که از جانست مشتاقش

اگر مستی بدور عشق بسته عهد مستوری

بیک پیمانه بشکن ساقیا پیمان و میثاقش

خوشا طوفانی بحری که گردابش بود ساحل

[...]