به جان تو که چون کارش ببیند

مرو را از همه کس برگزیند

وگرچه ز او بلا بسیار بیند

ز دیگر کامها او را گزیند

سزد گر دایه روز ما ببیند

به شادی ساعتی با ما نشیند

کلوخی را که او در پس نشیند

مرو را چون کُهِ البرز بیند

به پیش ویس شد کاو را ببیند

چو او را دیده باشد برنشیند

چو یارم دیگری بر من گزیند

همان بهتر که جانم مرگ بیند

اگر مرگ آید و سالی نشیند

به جان تو که شخص من نبیند

نبینی آنکه در دریا نشیند

چه مایه زو نهیب و رنج بیند

به دیده کوری دختر نبیند

همی داماد بی آهو گزیند

به دیده کوری دختر نبیند

همی داماد بی آهو گزیند

خدا از عابدان آن را گزیند

که در راه خدا خود را نبیند

و گر کس روی نامحرم ببیند

همان در خانه ترکی نشیند

دلارامی تو را در بر نشیند

کزو شیرین‌تری دوران نبیند

بمانیدش که تا بی‌غم نشیند

طرب می‌سازد و شادی گزیند

مرا به که‌از درونِ پرده بیند

که بر بی‌پردگان گردی نشیند

بر این ابلق که آمد شد گزیند

چو این آمد فرود آن برنشیند

چو سایه روسیاه آن کس نشیند

که واپس گوید آنچ از پیش بیند

همان به کاو در آن وادی نشیند

که جغد آن بِهْ که آبادی نبیند

گر این شوخ آن پری‌رخ را ببیند

شود دیو‌ی و بر دیوی نشیند

دلم کور است و بینایی گزیند

چه کوری دل چه آن کس کو نبیند