گنجور

مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۰

 

ز بعد وقت نومیدی امیدیست

به زیر کوری اندر سینه دیدیست

نبینی نور چون دانی تو کوری

سیه نادیده کی داند سپیدیست

قرین صد هزاران نقش و معنی

[...]

مولانا
 
 
sunny dark_mode