روا داری که بی روی تو باشم

ز غم باریک چون موی تو باشم

همه روز و همه شب معتکف‌وار

نشسته بر سر کوی تو باشم

به جوی تو همه آبی روانست

[...]

ازین پس بندهٔ کوی تو باشم

اگر باشم دعاگوی تو باشم

نمیخواهی که پهلوی تو باشم؟

رها کن، تا سگ کوی تو باشم