صبوری از طریق عشق دور است

نباشد عاشق آن کس کو صبور است

هنوزت در سر از شاهی غرور است

دریغا کاین غرور از عشق دور است

اگر تو عاشقی معشوق دور است

وگر تو زاهدی مطلوب حور است

ره عاشق خراب اندر خراب است

ره زاهد غرور اندر غرور است

دل زاهد همیشه در خیال است

[...]

اگر آنست نیکوئی که او راست

نخواهد گشت هرگز کارِ تو راست

که داند کاین فلک‌ها را چه دَور است‌؟!

نهان در زیر هر دورش چه جور است

محمد نور و حیدر نور نور است

بهرجائی که خوانی در حضور است

بهر جائی که باشی درحضور است

ولی نادان ز سر عشق دور است

ز تو بازار دنیا پرحضور است

سراسر از تو دلها پر ز نور است

جهان جان ما نور حضور است

که احمد بیشکی ذاتست و نور است

حقیقت بیخودی تو حضور است

وگرنه درخودی عین نفور است

سراپایم از او در غرق نور است

دلم از نور او عین حضور است

تن اینجا ظلمت و جانت ز نوراست

نفور است این تن وجان کل حضور است

مرا گنج معانی در ظهور است

از آن این مظهر من گنج نور است

هر آنکس کو محبّ هر دو پور است

مراورا این کتبها همچو نور است

جهان اندر جهان خورشید و نور است

وگراندر جنان رضوان و حور است

هر آن کز علم معنی دیده کور است

باو این علم دنیا نیز زور است

روافض آنکه ازتوحید دور است

بعلم چار مذهب خود کفور است

دو عالم غرق یک دریای نور است

ولیکن خلق عالم پر غرور است

صفات و فعل تو گردان نور است

از آن واصل شده اندر حضور است

در اینجا جنّت و حور قصور است

بظاهر حالت ذوق و حضور است