و لیکن عالم کون و تباهی

دگر گون یافت فرمان الهی

اتی النیروز یا ظل الاله

و من بجلاله الدنیا تباهی

و من خضعت له الافلاک طرا

خضوعا فی الاوامر والنواهی

زهی بر تو جهانداری و شاهی

[...]

ریاحین‌بخشِ باغ صبحگاهی

کلید مخزن گنج الهی

یکی عذر است کاو در پادشاهی

صفت دارد ز درگاه الهی

زهی دارنده اورنگ شاهی

حوالتگاه تایید الهی

گرش باید به یک فتحِ الهی

فرو شوید ز هندستان سیاهی

گرامی دری از دریای شاهی

چراغی روشن از نور الهی

چو شد معلوم کز حکم الهی

به هرمزبر تبه شد پادشاهی

چنان افتاد تقدیر الهی

که بر مریم سرآمد پادشاهی

جوابش داد کان حرف الهی

برون‌ است از سپیدی و سیاهی

به خاصه حجتی دارد الهی

دهد بر دین او حجت گواهی

ببین تا پیش تعظیم الهی

چه دارد آفرینش جز تباهی

درونم را به تأیید الهی

برونم را به خلعت‌های شاهی

بشوهر گفت بر گو خود چه خواهی

جوابش داد آن مرد الهی

نخستین تا اعوذی زو نخواهی

قدم نتوان نهادن در الهی

ولی می‌گفت عاشق یا الهی

زیادت کن نه کم چندانکه خواهی

زبان بگشاید و گوید الهی

نوشته نیست در نامه چه خواهی

چو در نامه نه بیند جز سیاهی

زبان بگشاید و گوید الهی

بصد سرگشتگی می‌گفت الهی

ازین بیچارهٔ مسکین چه خواهی

بر آوردم سر و گفتم الهی

ازین مسکین بی دل می چه خواهی