اگر سر درکشم زآن موی در چشم

سر من باز بر چون موی بر چشم

ندیدم از دو چشمت شوختر چشم

برند از مردمان دل چشم در چشم

بود خاک درت کحل سعادت

مکن آن سرمه را ضایع به هر چشم

مرا با گریه اندوه کار است

[...]

نیارد عاشق آن دیدار در چشم

که با یارش نیفتد چشم بر چشم

تماشایش گشاید در چو بر چشم

چو نرگسدان شود دل سر به سر چشم

ز غم بی اختیارش بود تر چشم

نهاد آن زعفرانی جامه بر چشم