خلاف آن شد که با من در نگیرد

گُل آرد بید لیکن بَر نگیرد

دلت گر مرغ باشد پر نگیرد

دمت گر صبح باشد در نگیرد

چه گویم با تو چون می درنگیرد

فغان زین دل که دل میبرنگیرد

مگر بیماریش از سر نگیرد

طبیب از درد او دل برنگیرد

سماع صوفیان می درنگیرد

که آتش هیزمی را تر نگیرد

یقین می‌دانک جسمانیست آفت

مکوپ این دست تا پا برنگیرد

بیابد خلوت عشرت مسیحا

[...]

به عالم فتنه ای تا در نگیرد

کسی کامی ز عالم بر نگیرد

ولی این ناز هر جا درنگیرد

بود کس کش به کاهی بر نگیرد