سپاهی را پس و پیش و چپ و راست

به گردان و هنرجویان بیاراست

ندانم راست تر زین دل که ماراست

بر آید کام دل چون دل بود راست

عرب را آسمانی حق گذار است

عجم را آفتابی سایه دار است

ملک مسعود ابراهیم مسعود

که صاحب خاتم این روزگار است

همایون خسروی که عدل و انصاف

[...]

نوا را پرده عشاق آراست

در افکند این غزل را در ره راست

چو کار افتاده‌ای را کار شد راست

در گنجینه بگشاد و بر‌آراست

یکی باید هزار و یک تن آراست

که تا یک لقمه بنهی در دهان راست

کنون من می‌روم عزم من این راست

که تا آن نیمهٔ دیگر کنم راست

دل او میبشست این کی بود راست

که فردوس از دل او میبیاراست

چو قیصر کرد کار او همه راست

یکی قصر از برای او بیاراست

پسر را باز جشن نو بیاراست

که از گفتار ناید شرح آن راست

قلم راندست در هر چیز کور است

حقیقت اوست بشنو این سخن راست

که میدانی از رازی که ما راست

در اینجاگه نمودستم من آنراست

چو جانان این چنین مر خویشتن راست

در این بغداد جان ما بیاراست

بسالوسی نیاید این سخن راست

بدان شیخا که این معنی شما راست

عمر گفتا که دیدی هست این راست

همه از بهر یک موی تو آراست

بیکباره چنین میبایدت راست

که این پرده به پیوسته که آراست

خدا بخشید وهم از حق شود راست

بحکمت باز دید من بیاراست

ندانی این چنین جز از دلِ راست

ببین تا خود که هر کس نقش آراست

باندیشه نیاید این بیان راست

تو منگر پس نه پیش و چپ و نی راست

همه اعزاز عالم زو شده راست

ترا آن جوهر است از من شنو راست