ترا نز بهر چیزی دوستدارم

که من خود خواسته بسیار دارم

تو بودی دام دار و داس دارم

نهادی داس و دام اندر گذارم

کافرم گر منی آلاله کارم

کافرم گر منی آبش بدارم

کافرم گر منی نامش برم نام

دو صد داغ دل از آلاله دارم

تو دانائی که در خاطر چه دارم

بنزدیک تو چون پاسخ گذارم

حقیقت دین زردشتی ندارم

از آن در دین احمد پایدارم

ز جمله فردم و جوهر تو دارم

بجز دیدار تو چیزی ندارم

جلالت یافتم طاقت ندارم

تو گوئی این زمان من پایدارم

چو در عهد تو اینجا پایدارم

شدم تسلیم و اکنون کن به دارم

ندارم هیچ وجمله از تو دارم

چو دارم روی تو من غم ندارم

تو میدانی امید جان چه دارم

که آونگم کنی در عین دارم

تو دارم در جهان و کس ندارم

که عمری سوی دیدت میگذارم

مرا جانیست از خود شرم دارم

نمیدانم که چون پاسخ گذارم

نخفتم یک نفس تا عمر دارم

در اندوهت دمادم میگذارم

چه باشد جان و تن من شرم دارم

دگر میگویم و پاسخ گذارم

از آن تکرار علم وحی دارم

که غیر از مصطفی چیزی ندارم

دراین میدان تو منصور دارم

تو چون منصور کن بر سوی دارم

بنا میزد دلی چون شیر دارم

زبانی بر سخن‌ها چیر دارم

تو پنداری به دقت جنگ و کوشش

دلی از زندگانی سیر دارم

ز زخم خنجر و زوبین و ناوک

[...]

نه شب خواب و نه روز آرام دارم

شب و روزی بدین سان می گدارم

که از جان عزیزش دوست دارم

به جنگ دشمنانش چون گذارم

تعالی الله یکی دلدار دارم

که با رویش ز گلشن عار دارم

ز چهر تابناک آبدارش

گلستان ها گل بی خار دارم

ز سرو قد خورشید جمالش

[...]