نکو گفتی تو با من هرچه فگتی

ولیکن چون نماید چرخ زفتی

چو من درویشم از بهر نباتی

بدین درویش بیدل ده ز کوتی

بیا برگو ز حال نوح و کشتی

اگر با نوح در کشتی نشستی

ترا دانا ز فکر و شیخ و مفتی

برون آرد مثال نوح و کشتی

دم وحدت زدی از راه مستی

در این کشتی مرا انباز گشتی

ز بود خود چرا غافل شدستی

که جانِ جانی اینجا درگذشتی

ندانم کی به دام من در افتی

چه خوش صیدی چه خوش باشد گر افتی

اگر صد بارم افتی چون لطیفه

در آن فکرم که بار دیگر افتی

البش بگذار ای گفتار ور نیست

[...]

ندانم شب به چشمش چون گذشتی

که روزش چون شفق در خون نشستی

عبارات وجود ماست شتی

مقام جمع ما بی ند و همتا

بدین بی رنگی و پستی و زشتی

چرا اندر ردیف ما نشستی