منم از عشق سرگردان بمانده

چو مستی واله و حیران بمانده

امید از جان شیرین بر گرفته

جدا از صحبت یاران بمانده

سر و سامان فدای عشق کرده

[...]

ز وصفش جانها حیران بمانده

خرد انگشت در دندان بمانده

عجب پیدائی و پنهان بمانده

درون جانی و بی جان بمانده

همه مردان ازو حیران بمانده

زن بیچاره سرگردان بمانده

ز درد چشم سرگردان بمانده

میان جان و تن حیران بمانده

همه جانها ز تو حیران بمانده

تو با ما در میان جان بمانده

جهان عقل و جان حیران بمانده

تو در پرده چنین پنهان بمانده

ز عزت عقل و جان حیران بمانده

خرد انگشت در دندان بمانده

منم در عشق، سرگردان بمانده

ز خود بی خود شده حیران بمانده

گرسنه بی‌سر و سامان بمانده

ز جان سیر آمده حیران بمانده

ز رویت ماه سرگردان بمانده

گهی پیدا گهی پنهان بمانده

منم در کار تو حیران بمانده

ز عشقت در غریبستان بمانده

کجایی ای گل پنهان بمانده

ز چشمم رفته و در جان بمانده

ز گمراهی خود حیران بمانده

میان بحر سرگردان بمانده

همه در بیم و سرگردان بمانده

که چون گوییم درچوگان بمانده

مه از دیدار تو حیران بمانده

گهی پیدا گهی پنهان بمانده

منم بیچاره و حیران بمانده

چگوئی خوار و سرگردان بمانده

توئی غافل چرا حیران بمانده

چنین درچرخ سرگردان بمانده

همه در دید تو حیران بمانده

چنین در دید تو نادان بمانده

تو همچون ابلهی حیران بمانده

حزین و خوار و سرگردان بمانده