چه باشد کز چنان آب حیاتی؟

به غارت برده‌ای، بخشی زکاتی؟

یقین دانم که مغز کایناتی

عیان اندر صفات نور ذاتی

چنین گفتست آن پاکیزه ذاتی

که گر یابد کسی از حق وفاتی

نیی تنگ شکر آب حیاتی

ز خطّ سبز سرسبز نباتی

چه خواهی کرد در عالم حیاتی

که آن را نیست یک ساعت ثباتی

ترا آن دم ازو باشد حیاتی

درو بینی تو نور بی صفاتی

دگرگون قوّت و دیگر حیاتی

که دارد هر وجودی زان ثباتی

از آن علم ار ببخشندت حیاتی

که یابی در ره دین زان ثباتی

درین ره پاکبازی کن که ذاتی

گمان کم کن که در عین حیاتی

سجودت میکنم زیرا که ذاتی

حقیقت هم حیات و هم مماتی

از آن هر عقل و هر راهی صفاتی

در آن عین صفت کلی تو ذاتی

همه فعلند و تو عین صفاتی

صفاتند این همه تو بود ذاتی

تو دانی این زمان عین صفاتی

ز صورت در صفات جان و ذاتی

توئی بنموده رخ در کایناتی

در این ظلمات تن آب حیاتی

توئی آن جوهر دریای ذاتی

که جوهرپاش اعیان صفاتی

تو قدر خود نمیدانی که ذاتی

چرا افتاده در عین صفاتی

تونور قدسی و در این صفاتی

حقیقت ترجمان عین ذاتی

دم وحدت زدی و کائناتی

ولیکن این زمان عین صفاتی

دلا خون خوردهٔ تا در صفاتی

ولیکن این زمان دیدار ذاتی

تو جانانی ولی پنهان ذاتی

کنون افتاده در عین صفاتی