مرا تُرکی‌ست مشکین‌ موی و نسرین‌ بوی و سیمین‌بر

سُها لب، مشتری ‌غبغب، هلال ‌ابروی و مه‌پیکر

چو گردد رام و گیرد جام و بخشد کام و تابد رخ

بود گل‌بیز و حالت‌خیز و سِحرانگیز و غارتگر

دهانش تنگ و قلبش سنگ و صلحش جنگ و مهرش کین

[...]

غلاما عید چون شد دو بنه بر دو کفم ساغر

یکی زرد و یکی گلگون یک از درغم یک از خلر

مگو خواجه کند مستی زبس نوشیدمی دیگر

چو تشریف جهان داور رسد با عید جان پرور

توئی ای عارض جانان، توئی ای طلعت دلبر

دل انگیز و فرح خیز و طرب بیز و روان پرور

تو را زلف و رخ و چشم و لب است و من ز غم دارم

سرشکی سرخ و رنگی زرد و کامی خشک و چشمی تر

ز مستوری و مهجوری و رنج دوریت ما را

[...]

صباح عید بازآمد به فیروزی و فال و فرّ

فرح خیز و طرب بیز و الم ریز و روان پرور

بود کز در، درآیی مرمرا ای لعبت سیمین

خرامان و غزلخوان و خوی افشان و طرب آور

ز مستوری و مهجوری و رنج دوریت ما را،

[...]

برو جان برادر نزد بابت ساقی کوثر

که من هم از قفایت می رسم تا ساعت دیگر

نشسته سر به زانو حضرت زهرا لب کوثر

فشاند اشک ماتم هر زمان از دیده پیغمبر

نهاده سبحه طاعت ز کف کروبیان یکسر

مگر شمر لعین برده سر بی‌چادر و معجر

سکینه خورد چون سیلی ز دشت شمر بداختر

دل افلاک خون گردید و شد بیرون ز چشم تر

سبب جستند خیل قدس نزد خالق اکبر

که یارب این تزلزل چیست برپا شد مگر محشر

شوی داخل چو اندر روضه دلبند پیغمبر

به طور حرمت از پایین پای قبر او بگذر

که از بالای سر هرگز نباشد قدر او کمتر

نما خشنود لیلا را بنه بر خاک پایش سر

به سیر حجله‌گاه قاسم پا در حنا بگذر

مبارک باد بر گو دیده را کن ز اشک ماتم تر

مجسم بین نشسته نوعروس نیلگون معجر

ز خون کرده سرانگشتان خود بهر خضاب احمر

دمی ای تابع حرص و هوا از خویش یادآور

خیال جمعی ار داری مکن در جمع سیم و زر

چه خواهی کرد در میزان عدل حضرت داور

تو را کامروز در خاطر نباشد خوف از محشر

خبر بردند نزد میر اعظم کاندرین کشور

بشوریدند کشوریان بروی مرزبان یکسر

ضیاء الدوله را بستند بر رخسار راحت در

برآشفتند با وی سفله ای چند از بد اختر

چو بشنید این خبر جوشید میر از خشم چون تندر

[...]

بروز امتحان اندر دبستان بناتیه

که از بهرش بساط جشنی آرایم بزیب وفر

تقاضا دارم از الطاف بی پایان در آن ساعت

ز تشریف قدوم خود دهد این بزم را زیور

فروزد چهره در ایوان فرازد سایه بر کیوان

بنوشد چای و شربت کام شیرین سازد از شکر

ببیند دختران را از ره علم است و خوشبختی

تقدم بر پسر می جوید از علم و هنر دختر