در این وادی‌ کف یایی ز آسایش خبر دارد

که بالینهای نرم آبله در زیر سر دارد

نمی‌گردد فروغ عاریت شمع ره مستان

به نوز باده چشم جام‌، سامان نظر دارد

به دل رو کن اگر سرمنزل امنی هوس داری

[...]

به رخ صد پرده آن پیدا و پنهان در نظر دارد

ولی چون غنچه در هر پرده‌ای رویی دگر دارد

برنجم گر رها سازد چو مرغ بسمل از دستم

که اندازد به خاکم بهر آن کز خاک بردارد

به خود پیچان گر از تاب میانی گشته‌ای دانی

[...]

به خون هر چند دستی غمرهٔ بیدادگر دارد

شهید خنجر مژگان شدن اجر دگر دارد

به دور آسمان افتادگان را نیست امّیدی

مگر ما را ز خاک آن حلقهٔ فتراک بردارد

نمی آرد برون هرگز سر از صبح قیامت هم

[...]

در این وادی که معموری نه دیوار و نه در دارد

خوشا آن کس که نم در چشم و آهی در جگر دارد

طریق خودنمایی نیست در آیین درویشی

کلاه فقر را پوشد کسی کاو ترک سر دارد

جهان را هر زمان تغییر اوضاع است در باطن

[...]

من از تخمین خاطر گفتمش چون مو کمر دارد

خیال دل خطا باشد که تا مو در نظر دارد

کمانت گوش گردون را به زور چله می آرد

که را دستی که دل از نیش پیکان تو بردارد

چه خون ها ریخت مژگان بلندش از رگ جان ها

[...]

مرا شوخیست شیرین‌لب که ‌رنگ نیشکر دارد

جمال مهر و حس حور و خوبی قمر دارد

مُحلّق مشک تبّت را به برگ یاسمن سازد

معلق ماه نخشب را به سرو کاشمر دارد

به ‌رنگ نیشکر ماند رخش‌ لیکن عجب دارم

[...]

بت نامهربانم کی ز حال من خبر دارد

ز مهرش نگذرم یک ذره گر از من گذر دارد

روم هر دم به یاد آتش رخساره‌اش از خود

شکست رنگ من آهنگ پرواز شرر دارد

خوشم چون شانه از مضمون فکر تام گیسویش

[...]

لباس عشق از آشفتگی هرکس به بر دارد

کجا با تاج و تخت و افسر دارا نظر دارد؟!

به مجنون همدم و از عاقل و دانا حذر دارد

رفیق من بود هرکس که این سودا به سر دارد

غلام خوبرویان گشته از عالم گذر دارد

[...]