گنجور

حزین لاهیجی » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۲۶۵

 

قناعت چون گهر، با ساغر و مینای خودکردم

چو چشم خوش نگاهان، مستی از صهبای خود کردم

نمی آید ز رشک، از سینه تا لب هرگز آوازم

دلم هر شیونی می خواست در صحرای خود کردم

حزین لاهیجی
 
 
sunny dark_mode