حریف خاص اوادنی محمد کز پی جاهش

سر آهنگان کونینند سرهنگان درگاهش

شبی بر ما اسیران بگذرد بی روی چون ماهش

که از چشم سفید عاشقان باشد سحر گاهش

ز آتشپاره خود گرمیی تا وا کشم، هردم

چو اشک شمع در هر گام میگیرم سر راهش

مپرسید از نگین شاه و اقبال نفس‌ کاهش

به چندین کوچه افکنده‌ست سعی نام در چاهش

خودآرایی به دیهیم زر و یاقوت می‌نازد

ز ماتم ‌کرده غافل خاک رنگین بر سر جاهش

اگر شخص طلب قدر جنون مفلسی داند

[...]