گنجور

قدسی مشهدی » غزلیات » شمارهٔ ۱۶۵

 

مرا عشق تو گاهی پرورد دل، گاه جان سوزد

همان آتش که دارد شمع را روشن، همان سوزد

ز بس کز دیده اشک گرم ریزم بر سر کویش

جبین آفتاب از سجده آن آستان سوزد

شکافم سینه را تا بر تو حال دل شود روشن

[...]

قدسی مشهدی
 
 
sunny dark_mode