به تیر از چشم نابینا، سپیدی نقطه بردار

که نه دیده بیازارد، نه نابینا خبر دارد

دهان دارد چو یک پسته، لبان دارد به می شسته

جهان بر من چو یک پسته، بدان بسته‌دهان دارد

چو زر ساوه چکان ایژک از او لیکن چو بنشستی

شدی زر ساوه چون سیمین پشیز و غیبه‌ی جوشن