مرا گوید به آتش بر گذر کن

جهان را از تن پاکت خبر کن

غلاما خیز و ساقی را خبر کن

که جیش شب گذشت و باده در کن

چو مستان خفته انداز بادهٔ شام

صبوحی لعلشان صبح و سحر کن

به باغ صبح در هنگام نوروز

[...]

غریب و عاشقم بر من نظر کن

به نزد عاشقان یک شب گذر کن

ببین آن روی زرد و چشم گریان

ز بد عهدی دل خود را خبر کن

ترا رخصت که داد ای مهر پرور

[...]

مگو شکر، حکایت مختصر کن

چو گفتی سوی خوزستان گذر کن

اگر خواهی حسابم را دگر کن

ره نزدیک را نزدیکتر کن

ازین تاریکدان خیز و گذر کن

بدار الملک ربّانی سفر کن

الا ای باد شبگیری گذر کن

ز من آن ترک یغما را خبر کن

زجُرم و ناکسی من گذر کن

بفضلت در من ناکس نظر کن

ز کوه قاف جسمانی گذر کن

به دار‌الملک روحانی سفر کن

بمیر از لذت و ترک شکر کن

چو سیمرغ از همه عالم گذر کن

که ای مهتر ازین زندان گذر کن

بدارالملک روحانی سفر کن

ترا دشمن تویی از خودحذر کن

اگر خاکیست در کان تو زر کن

تو شکّر من نی خشکم نظر کن

بیا و دست با من در کمر کن

مکن، ازخون چشم من حذر کن

کسی دیگر طلب خونی دگر کن

چومویت مشکبار آمد سفر کن

سحرگه بر صبامویی گذر کن

ز یار خویش گلرخ را خبر کن

جهانگیر جهان را پیش درکن

حقیقت بین شو و در وی نظر کن

بجز او از وجود خود بدر کن

ازین محنت سرای تن گذر کن

بسوی عالم وحدت سفر کن

حقیقت بین شو و در خود نظر کن

چو قطره سوی بحر او گذر کن

چو مظهر یافتی در وی نظر کن

محبان علی را زان خبر کن