گَهی اشک گوزنان دانه کردی

گَهی دنبال شیران شانه کردی

چو در اول مرا دیوانه کردی

چرا درآخرم بیگانه کردی

چو بازان ترک دام و دانه کردی

قرین دست او شاهانه کردی

مسلسل گیسویش چون شانه کردی

مداوای دل دیوانه کردی

ز سودای خودم دیوانه کردی

به غم های خودم همخانه کردی

چه افسون با من دیوانه کردی

که از هر آشنا بیگانه کردی

ز بوی مشک نتوان کوچه‌ها گشت

مگر زلف معنبر شانه کردی

جهان یارب چه خوش هنگامه دارد

همه را مست یک پیمانه کردی

نگه را با نگه آمیز دادی

دل از دل جان ز جان بیگانه کردی