بخونت درکشم در یک زمان من

بباشم در درونت جاودان من

ز سر تا پای رفتم هر زمان من

نمی‌دانم سراپای جهان من

ندارم از جهان جز بیمِ جان من

ز درد او زبان ترجمان من

جوابش داد کای گل در جهان من

ندیدم همچو هرمز یک جوان من

توانم سوخت عالم را چنان من

که دیگر کس نبینم در جهان من

ز دل جستم نشانت هر زمان من

کنون ازدل همی جویم نشان من

از آن در خنجرت گردم نهان من

که بیتو با تو خواهم در میان من

گر این غم در دلم دارم نهان من

چه سازم با رخ چون زعفران من

ز شه چل روز میخواهم امان من

که تا در خانه بنشینم نهان من

ازین خوشتر ندیدم درجهان من

شگفتم همچو گل زین بوستان من

طلبکار تو بودم در جهان من

کنونت یافتستم رایگان من

ازین معنی نگردم یک زمان من

که تا اینجا رسم در جان جان من

نبود و بود گشتم درمیان من

نظر کردم همه کون و مکان من

بمردم تا بماندم جاودان من

شدم در جاودانی جان جان من

ز خود بنمودهام تا درجهان من

نمایم فاش بیشک جان جان من

چو من از جان گذشتم در نهان من

ز جان گفتم یقین از جان جان من

دمی بخشیدمت از لامکان من

ز ذات خویشتن اندر جهان من

سرافرازم میان عاشقان من

خبر دارم حقیقت واصلان من

همی گویم اناالحق در جهان من

دمی گویم اناالحق راز جان من

نمودم جوهر خود در میان من

نمودخویشتن از لامکان من