هر آن کش راه باشد بی کران‌تر

به روی دوست باشد شادمان‌تر

نهانی نیست از بندش نهانتر

نه چیزی از قضای او روانتر

نه ابر از ابر نیسان درفشان تر

نه باد از باد بستان خوش عنان‌تر

نکردی بام را باران چنان تر

که کردی نرگسش در یک زمان تر

دلی دارم ز چشمت ناتوان‌تر

وجودی از دهانت بی‌نشان‌تر

چو اشکم در کنار ای در سیراب

اگر آنی شپی باری روان‌تر

رقیبت مهربانی‌ها نماید

[...]

کنند از آب چون لب تشنگان تر

کند ذوق آنکه باشد تشنه جانتر

به کینه از جفاکاری عیان تر

به بیداد از بلا نامهربان تر