کجا از خان و قیصر سال تا سال

همی آید پیاپی گونه‌گون مال

که کامِ تو زیَم با تو همه سال.

بِبَخشایَم به تو جان و دل و مال.

عروسش را پدید آمد یکی حال

کزو داماد را وارونه شد فال

دل عاشق در آتش سال تا سال

نپرسد ایچ کس وی را ازان حال

نباشد سوک قارن کم ز یک سال

مرا یک سال بینی هم بدین حال

نگویی همچنین باشد یکی سال

که نپسندد خرد بر تو چنین حال

نه اکنون و نه زین پس تا به صد سال

جوان باشد بدان برز و بدان یال

مرا دیوانه پندارند و بی هال

که دیوانه چو من باشد به هر حال

چو رامین را به روی آمد چنین حال

شد از مویه موی از ناله چون نال

که روز کامرانی گر بدان حال

از آن بهتر که بی کامی به صد سال

هر آن نامی که من کردم به یک سال

سراسر ننگ من کردی بدین حال

من اندر جستن رامم همه سال

فدا کرده دل و جان و سر و مال

چه خوش باشد چنین عشق و چنین حال

گر آید مرد عاشق را چنین فال

همانا گر بباشد دهر کیّال

بپیماید ازین یک روز صد سال

دلا تا کی روا داری چنین حال

که از غم ماه بینی وز بلا سال

میان ملک و جاه و حشمت و مال

بماند آن نامور هشتاد و سه سال

چو با رامین بد او هشتاد و یک سال

زمانه سرو او را کرد چون نال

چنان چون من ز تو شادم همه سال

ز شادی باد عمرت را همه حال

مو ام آن آذرین مرغی که فی‌الحال

بسوجم عالم ار برهم زنم بال

مصور گر کشد نقشم به گلشن

بسوجه گلشن از تاثیر تمثال

بنانک مستعد بالنوال

و شأنک غالب فی کل حال