غم و درد دل مو بی حسابه

خدا دونه دل از هجرت کبابه

بنازم دست و بازوی ته صیاد

بکش مرغ دلم بالله ثوابه

اگر از چه برون آیی ترا به

درین صحرا چو من گرگ آشنا به

سپهر آورده تشت و آفتابه

خضاب شب فرو شست از دو آبه

به قصد شستن پا زین گلابه

چهارم چرخش آورد آفتابه

به جای بستن زرین عصابه

به سر بربست پشمین پای تابه

به دستش داد زرین آفتابه

کنیزی از پیش زرکش عصابه

مچر در دشت دنیا همچو دابه

که دنیا را دهی دیدم خرابه

چو می بردی برون ز اندازه لابه

روانش اشک خونین چون قرابه

کنون قاآنیا ختم ثنا به

به دارای جان داور دعا به

ز دعویها غرض فقر و فنا به

ز اعجاز و کرامتها صفا به