مسیحش گفت ای شوریده خوابت

چرا کردند چندینی عذابت

چه باشد بنده مقرون انابت

کند طاعت کند دعوت اجابت

تو هم ای برده اندر دشت خوابت

نراندی خر فرو شد آفتابت

یقین می‌دان که هر حرف از کتابت

بتست و بت بود بی شک حجابت

مشو گرم ای ز دیده رفته آبت

تو از من به اگر ندهم جوابت

سؤالی کردی و گفتم جوابت

گشادم بر تمامت فتح بابت

چووقت آمد که برداری حجابت

نماند هیچ اعداد و حسابت

در آخر چون نماند مر حجابت

نمای آخر بکل عین کتابت

همه در تست بردار این حجابت

که در یکی نباشد این حسابت

چو عطّار این زمان بگذر ز خوابت

که رد عقبی نباشد مر عذابت

ببین تا خود چه چیز است این کتابت

که تا آئی برون از این حجابت

دمادم کن نظر در این کتابت

که در آخر نماند این حجابت

سحرگاهان دعای مستجابت

به روی کار باز آورد آبت

به حکمت گر بخوانی آن کتابت

یقین آن بس بود روز حسابت

سر و تن شستم از مشک و گلابت

گلاب مشکبو کردم خطابت

کلاه زر به تارک آفتابت

برین لاجوردی در رکابت

به کام دل رسید آخر نقابت

درین خلوت، ز حد بگذشت خوابت

نبینم چون دگر روزان شتابت

بگو با کیست جان من حسابت

بتا بر طرف معجر کن نقابت

مهل بی‌پرده مانند آفتابت

بت فایز بپوشان رخ که ترسم

شبی نامحرمی بیند به خوابت

اگر از رخ براندازی نقابت

کنند مردم خیال آفتابت

از این پوشیده‌ای رخ، یار فایز

که ترسی شب کسی بیند به خوابت؟