چه گر آیی مراچون موی بینی

چو موی مژّه بر چشمم نشینی

به مظهر چونکه ره بردی امینی

حقیقت روی آن دلدار بینی

تو شاه اولین وآخرینی

تو نور آسمان و هم زمینی

مبین خود را اگر تو مرد دینی

خدا بینی اگر خود را نه بینی

ترا قوت بود از علم دینی

ازو مقصود هر دو کون بینی

بغیر او اگر راهی گزینی

در آن ره خویش را درچاه بینی

شوی دریاچه در دریا نشینی

بجز دریا دگر چیزی نبینی

اگر آئی درین کشتی به بینی

ظهور اولین و آخرینی

بمظهر بس عجایب‌ها که بینی

رموز آسمانها و زمینی

بظاهر گه به روم و گه به چینی

به باطن در همه روی زمینی

ز دانایان طلب کن علم دینی

ز دانایان همه مقصود بینی

بصورت آنی از چه غیر اینی

تو معنی بین اگر مرد یقینی

حقیقت راه خود را باز بینی

مبادا باطل از حق برگزینی

اگر یک دم در آن محفل نشینی

بسا تخم سعادت را که چینی

نه در کونین و نی در عالمینی

که سرگردان بین اصبعینی

اباتست آنچه جوئی تا به بینی

در این آخر اگر صاحب یقینی

خدا با تست نزدیک ار ببینی

توئی ای شیخ اگر صاحب یقینی

بنور عشق ظاهر هرچه بینی

همه او بین اگر صاحب یقینی

حقیقت بهترین و مهترینی

حقیقت رحمة للعالمینی

اباتست این زمان گر تو به بینی

ورا مانند من صاحب یقینی