نبیند این همه یاران و خویشان

که دشمن شاد گشت از مرگ ایشان

گر او دیده‌ست راه زشت‌کیشان

مرا نشمرد باید هم ز ایشان

نه من آزار کم دارم ازیشان

چو بینم فرقت یاران و خویشان

چو دیوانند گاه کوشش ایشان

جهان از دست ایشان شد پریشان

سه چیز است آنکه نزدیک خردمند

شود زان هرسه حاصل انس ایشان

یکی باده است و دیگر دفتر علم

سه دیگر صحبت یاران و خویشان

پرستاران و نزدیکان و خویشان

که بودند از پی شیرین پریشان

کسی این بد گر اندیشد بر ایشان

شود حال شما بی‌شک پریشان

خطاب آید جوان را کای پریشان

چه می‌پائی هلا بگریز ازیشان

بگو آخر که من شاهم بایشان

چرا بنشستهٔ خوار و پریشان

مسیحش گفت چندان ای پریشان

که ناری اندکی شفقت بر ایشان

چو استاد این چنین باشد پریشان

که خواهد کرد شاگردیِ ایشان

که خوردی پیه این مُشتی پریشان

چگونه از تو نگریزند ایشان

برای آنکه تا برهد ازیشان

به بصره رفت لنگان و پریشان

من از تو خون بها خواهم نه زیشان

چه گیرم دامن مشتی پریشان

که باید صد جهود بس پریشان

که تا خواهند از من جزیت ایشان

یکی گفتش نمی‌کردی پریشان

ز دشنام و دعاگوئی بر ایشان؟

چنین گفت ای عجب روزی بایشان

که حالی می‌رود بر من پریشان

نه هرگز جمع دیدم نه پریشان

که فارغ بود از درگاه ایشان

ولی ازجسمِ دل مرده پریشان

شکم پُر کرده هم از پشتِ ایشان

بزرگی گفت صد جان پریشان

چو جان من فدای اشکِ ایشان