از ایشان خویشتن را دور میدار

از ایشان سر خود مستور میدار

چنان چشمی ز رویم دور می دار

چنینم خسته و رنجور می دار

همی کن باد رعنایی زیادت

چراغ عاشقان بی نور می دار

برون شد پای مستوران ز دامن

[...]

به نیکان ملک او معمور می‌‌دار

بدان را از در او دور می‌‌دار