چو رفت آن نقد سیمین باز در سنگ

ز نقد سیم شد دست جهان تنگ

هزاره استر ستاره چشم و شبرنگ

که دوران بود با رفتارشان لنگ

از او شخصی فرو افتد گران‌سنگ

ز بیم جان زند در کنگره چنگ

همان پاداش بینی وقت نیرنگ

که ماهی‌خوار دید از چنگ خرچنگ

بفرساید زمین و بشکند سنگ

نمانَد کس درین پیغوله تنگ

درین سنگ و درین گِل مرد فرهنگ

نه گِل بر گِل نهد نه سنگ بر سنگ

نفس بردار ازین نایِ گلو تنگ

گره بگشای ازین پایِ کهن لنگ

جنایت‌های این نُه شیشه تنگ

همه در شیشه کن بر شیشه زن سنگ

برون شد شاه از آن گنجینه دلتنگ

از آن گوهر فتاده بر سرش سنگ

برون کش پای ازین پاچیله تنگ

که کفش تنگ دارد پای را لنگ

فرو خواندم مر آن فرمان‌ به‌فرهنگ

کلیدم ز آهن آمد آهن از سنگ

دهی و آنگه چه ده‌؟ چون کورهٔ تنگ

که باشد طول و عرضش نیم فرسنگ

خروش ارغنون و نالهٔ چنگ

رسانیده به چرخ زهره آهنگ