سخن که‌ز قول آن پیر کهن نیست

برِ پیران وبال است، آن سخن نیست

اساس هر دوعالم جز سخن نیست

که از کن هست گشت از لاتکن نیست

دل لایعقلم در دست من نیست

که این بی خویشتن با خویشتن نیست

همه ذات من است و غیر من نیست

یقین جمله منم هم جان و تن نیست

گلی چون سرو ما در هر چمن نیست

و گر باشد چنین نازک بدن نیست

به باریکی لبهاش ار سخن هست

در آن سوی میان باری سخن نیست

از آن حلوای لبها صوفیان را

[...]

حدیث او حدیث ما و من نیست

سخن کاینجا رسد دیگر سخن نیست

مرا پروای جان خویشتن نیست

سخن گفتم همه، دیگر سخن نیست

خوش آن صحبت که آنجا بار تن نیست

نگهبان را مجال دم زدن نیست

بگفتا کام خسرو کام من نیست

به شهد شهوت آلوده دهن نیست

ز جوش مرده، گور و گورکن نیست

به غیر از چشم پوشیدن کفن نیست

حدیث آن دهان یارای من نیست

سخن کوته که جای دم زدن نیست

ولی تقریب آن معلوم من نیست

وگر باشد دگر جای سخن نیست

چرا گریه به بخت خویشتن نیست

که اندوهت نصیب هیچ زن نیست

دلم را اعتبار این سخن نیست

به ده سر در سه عالم هیچ تن نیست

به آب و رنگ حسن او چمن نیست

به خوش حرفی لعل او سخن نیست

به جایی می رسد هر کس ز خود رفت

که امید ترقی در وطن نیست

اگر لعل است اگر یاقوت اگر می

[...]

درین سردابه جای زیستن نیست

که جز افسانه مور ولگن نیست

دل مجروح را پروایِ تن نیست

شهیدِ عشق محتاج کفن نیست

مرا دل می‌کشد جایی که آنجا

صبا را زَهرهٔ آمد شدن نیست

دل مجروح را پروایِ تن نیست

شهیدِ عشق محتاج کفن نیست

مرا در بی حدی اوسخن نیست

سخن در وصف بی حد حد من نیست

سلیمان را جز این تن اهرمن نیست

که جان را دشمن جانی، چو تن نیست

بود زندان جان، خاکی تن ما

که زندان مور را غیر از لگن نیست

بگیر از خویشتن خود را که در عشق

[...]