چو آن گنجینه را گلشن شد از دست

چه غم گر برگ خشکی نیست یا هست

چو ما بستیم دیو آز را دست

چه غم گر دیو گردون دست ما بست

گرفتیم آنچه داد اهریمن پست

بدین دست و در افکندیم از آندست

منه بردست دیو از سادگی دست

کدامین دست را بگرفت و نشکست

ترا بگشود پا و با همان دست

پر و بال مرا پیچاند و بشکست

چنانش کوفت سخت و سخت بر بست

که پشت و گردن و پهلوش بشکست

ترا، هم رنگ و هم ار زندگی هست

مرا زین هر دو چیزی نیست در دست