وشاقی اعجمی با دشنه در دست

به خون آلوده دست و زلف چون شست

کمر بسته کله کژ برنهاده

گره بر ابرو و پر خشم و سرمست

درآمد در میان خرقه‌پوشان

[...]

خراباتی است پر رندان سرمست

ز سر مستی همه نه نیست و نه هست

فرو رفته همه در آب تاریک

برآورده همه در کافری دست

همه فارغ ز امروز و ز فردا

[...]

پسر گفتش اگر جاهم حرامست

بگو تا جامِ جم باری کدامست

که گر وجدانِ جام جم عزیزست

ندانم جامِ جم باری چه چیزست

همه جانا توئی چه نیست چه هست

ندیدم جز تو در کَونَین پیوست

ز شوقش قفل چون زنجیر بگسست

باستقبال او پرده برون جست

عصای او بزانو آنکه بشکست

خوره در زانویش افتاد پیوست

چنین گفت او که در بیعت مرا دست

چو با دست نبی الله پیوست

مر اگر شاه عالم می‌دهد دست

برون زین چار حاجت حاجتی هست

ز خشم خادم آنجا رفت و بنشست

نظر بگشاد و لب از بانگ در بست

پسر را با پدر چل سال پیوست

چرا سعی بدو ندهد دمی دست

چه گویم روز و شب ده سال پیوست

دران خانه بدین تدبیر بنشست

چو عاشق این سخن بشنود برجست

بزد یک نعره و افتاد از دست

شه آن بگشاد و پیش پیر بنشست

نهادش یک قراضه بر کف دست

نهادش یک قراضه نیز در دست

بدو گفتا ببین تا این دو جو هست

کسی کو هفت گامی کان نه دینست

پی دجّال برگیرد چنین است

مسیحش گفت پس ای زال سرمست

نگار از بهرِ چه کردی تو بر دست

بصد رنگی نگارین کرده یک دست

دگر دستش بخون آلوده پیوست

بمَی چون شاه دیگر روز بنشست

درآمد فخر و خدمت را کمر بست

چو او در دوستی بت چنین است

ترا گر دوستی حق یقینست

زلیخا خورد سوگندی قوی دست

که گر موئیم از دل آگهی هست